Türkiye’de Yüksek Öğretimde Yabancı Dil Olarak İngilizce Öğretiminde Dijital Yeterliklerinin Yeri
Basınç altında oluşan güzel bir inci gibi, dijital yeterlilikler de Covid-19 pandemisi ve deprem felaketi gibi acil durumlardan dolayı zorunlu şartlar altında eğitim faaliyetlerinde ön plana çıkmış ve yeni normal sürecin olmazsa olmaz bir parçası haline gelmiştir. Onlarca yıldır dijitalleşme sürecini olgunlaştıran dil eğitimi dünyası her ne kadar bu yoğun değişikliklere görece hızlı adapte olsa da Türkiye’deki yüksek öğretim kurumlarında yabancı dil olarak İngilizce eğitiminde dijital yeterliliklerin değerlendirilmesi çok önemlidir. Dijital yeterlilikler hem öğretmenlerin hem de öğrencilerin sahip olması gereken hayati becerilerdendir. Bu yeterliliklerle ilgili model ve ölçeklerin çoğu yüksek öğretim öncesi seviyelere odaklansa da üniversitelerdeki öğretim görevlilerinin ve öğrencilerin de dijital yeterlilik algı ve seviyelerinin nasıl olduğunu ve yabancı dil eğitimi süreçlerinde teknolojiyi ne kadar etkili kullandıklarını anlama yönünde artan bir ilgi vardır. Bu bağlamda, bir Türk vakıf üniversitesinin yabancı diller yüksekokulunda çalışmakta olan 10 İngilizce okutmanı öğretim görevlisi ve aynı kurumda okumakta olan 20 İngilizce hazırlık sınıfı öğrencisi ile 12 açık uçlu sorudan oluşan yarı-yapılandırılmış görüşme formları kullanılarak birebir mülakatlar yapılmış; elde edilen kapsamlı veriler, nitel analiz yöntemleriyle anlamlı kod, kategori ve alt-temalar oluşturularak analiz edildikten sonra bunları açıklayan katılımcı ifadeleriyle sunularak araştırmanın 6 ana sorusu yanıtlanmış ve yabancı dil olarak İngilizce eğitiminde dijital yeterliliklerin yerini değerlendirebilecek bir çalışma yapılmıştır. Literatürdeki mevcut çalışmalarla karşılaştırılan bulgular, öğretmenlerin ve öğrencilerin dijital yeterliliklere dair evrensel kabul gören tanımları kapsayan olumlu bir bakış açısına sahip olduğunu; yabancı dil eğitiminde benzer dijital yeterliliklere ihtiyaç duyduklarını; birbirlerinin dijital yeterlilik seviyelerini yeterli bulmakla birlikte öğretmenlerin dijital olarak daha yetkin görüldüğünü; okul müfredatları dijital yeterlilikleri yeterince önceliklendirmese de derslerde, ders dışı çalışmalarda ve ölçme-değerlendirme süreçlerinde dijital yeterliliklerin yoğun olarak kullanıldığını; katılımcıların kendilerini profesyonel ve akademik olarak geliştirebilmeleri için çeşitli önerileri olmakla birlikte okulun öğretmenlere ve öğrencilere dijital yeterliliklere yönelik yeterli imkanlar sunduğunu, ancak ulusal yüksek öğretim politikalarında bu konunun yeterince önemsenmediğini ortaya koymuştur. Bu çalışmayla katılımcıların dijital yeterlilik algılarına kapsamlı bir bakış açısı getirilerek, yüksek öğretimde üniversite öğrencilerinin ve öğretim görevlilerinin yanı sıra kurum yöneticilerinin ve ulusal politika yapıcıların da dijital yeterlilikleri önceleyecek çalışmalar yapabilecekleri ve böylece gelecekte bu konuyu farklı boyutlarıyla inceleyecek araştırmalar yapılabileceği önerilmiştir.
Anahtar kelimeler: Dijital yeterlilikler, Yüksek öğretim, Uzaktan eğitim, İngilizce eğitiminde teknoloji entegrasyonu, İngilizce öğretmenlerinin ve öğrencilerin dijitalleşmesi
Tez çalışmamın tamamını okumak için tıklayınız.
Referans vermek için:
Akbıyık, M. (2023). The Place of Digital Competencies in Teaching English as a Foreign Language in Higher Education Contexts in Türkiye [Master’s thesis, İzmir Democracy University]